پ ک ک رهبر و 14 کادر دیگر حزب “آگری سور” را دستگیر و بە نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی تحویل داد.
همچنان کە در بخش قبلی بدان اشارە کردیم سرنوشت یکی از احزاب شرق کوردستان بە نام “ئاگری سوور” (آتش سرخ)، نمونەایی از همکاریهای جمهوری اسلامی ایران و حزب کارگران کوردستان برای مقابلە با احزاب شرق کوردستان است. “آگری سور” حزبی سیاسی با ایدەهای سوسیالیستی بود کە برای رهایی شرق کوردستان از یوغ ستم و استعمار حکومت ایران مبارزە میکرد. این حزب در مناطق مرزی میان شرق و جنوب کوردستان مستقر بود. در نتیجە توطئە و دسیسە و خیانتهای پ ک ک رهبران این حزب دستگیر و بە نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران تحویل دادە شدند.
همەی کادرهای رهبری این حزب در کوهستانهای قندیل مستقر بودند کە شماری از آنها را زنان انقلابی تشکیل میدادند. “محمد پنجوینی” رهبر این جریان بود. “آگری سور” گرچە سازمان بزرگی نبود اما ایدە و خواستهایی مدرن و میهن پرستانەایی را دنبال میکرد. پایگاە و مراکز فعالیت این حزب در مجاورت پایگاههای حزب کارگران کوردستان قرار داشت و شناخت کاملی از هم داشتند. متأسفانە این حزب در نتیجە یک توطئەی ناجوانمردانە از هم پاشید.
مرکز اصلی حزب “آگری سور” در سال 2000 از طرف نیروهای حزب کارگران کردستان بە محاصرە درآمد.
مرکز اصلی حزب “آگری سور” در سال 2000 از طرف نیروهای حزب کارگران کردستان بە محاصرە درآمد. نزدیکی اعضاء “آگری سور” با نیروهای پ ک ک آنها را آنچنان تحت تأثیر قرار دادە بود کە هیچوقت بە ذهنشان خطور نمیکرد یک حزب کوردی کە از حقوق کوردها صحبت میکند، بخواهد بە آنها خیانت کند. نیت پاکی و درک اشتباە از میهن پرستی پ ک ک باعث شد کە اعضاء “آگری سور” در حالی کە همگی مسلح بودند، بدون هیچ مقاومتی خود را بە نیروهای حزب کارگران کوردستان تحویل دهند. متأسفانە درک کادرهای “آگری سور” از میهن پرستی پ ک ک اشتباە بود و گریلاهای حزب کارگران کوردستان بعد از گرفتن سلاحهایشان 15 کادر برجستە “آگری سور” را کتف بستە بە نیروهای سپاە پاسداران جمهوری اسلامی تحویل دادند. در میان این 15 کادر “آگری سور” 2 زن انقلابی حضور داشتند.
“محمد پنجوینی” رهبر حزب “آگری سور” در ارومیە اعدام شد.
“محمد پنجوینی” رهبر حزب “آگری سور” در ارومیە اعدام شد. بعد از 20 سال هنوز هیچ اطلاع دقیقی از 14 کادر دیگر این حزب در دست نیست. رهبران حزب کارگران کوردستان بە این آسانی یکی از سازمانهای انقلابی شرق کوردستان را ازمیان بردند و 15 انسان انقلابی و میهن پرست را بە کام مرگ فرستادند. حزب آگری سور و کادرهای رهبری این حزب، همسان بسیاری از انقلابیون شرق کوردستان، قربانی همکاریهای پ ک ک و جمهوری ئاسلامی ایران شدند. پ ک ک و جمهوری اسلامی بعد از این جنایت هولناک هم با همکاری دو جانبە و برنامەای دقیق از انتشار این جنایت جلوگیری کردند. متأسفانە تا حدی هم توانستەاند موفق شوند. شاید بعد از تنها 20 سال، کمتر کسی از جوانان شرق کوردستان و بخشهای دیگر این سرزمین مستعمرە، از وجود چنین حزبی کە برای رهایی کوردستان از یوغ استعمار با حکومت استعمارگر و ارتجاعی جمهوری اسلامی مبارزە میکرد، خبر دارند. پ ک ک و جمهوری اسلامی بە درستی از عواقب آگاهی جوانان کورد از وجود این حزب آگاهند، بە همین دلیل تمام تلاش خود را برای مخفی نگە داشتن این جنایت مخوف بکار گرفتەاند. زیرا اگر جوانان کورد از وجود این حزب باخبر بشوند مجموعە سؤالاتی در ذهنشان شکل میگیرد کە جواب این سؤالات بە هیچ وجە بە نفع جمهوری اسلامی ایران و حزب کارگران کوردستان نمیباشد. سۆالاتی از این قبیل: این سازمان از طرف چە کسانی ازهم پاشیدە شد؟ مطمئنا از طرف حزب کارگران کوردستان. چە سازمانی این جنایت مخوف را انجام داد؟ بازهم مطمئنا پ ک ک. عامل اجرایی این جنایت چە کسی بود؟ فردی کە همگی آنرا میشناسیم، آن هم کسی نیست جز “جمیل بایک”.
در زمان دستگیری محمد پنجوینی رهبر آگری سور و کادرهای دیگر این حزب، جمیل بایک تنها 22 کیلومتر از محل این جنایت فاصلە داشت. در محلی کە جمیل بایک حضور داشت 2 هلیکوپتر ایران بر زمین نشستند، نمایندەهای سپاە پاسداران با آقای بایک جلسەایی 2 ساعتە داشتە و بعد از آن محمد پنجوینی و کادرهای دیگر آگری سور را با خود بە ایران برگرداندند. این خیانت نماد بارز این واقعیت است کە حزب کارگران کوردستان برای تحقق منافع محدود و ناچیز گروهی خود، حاضر بە شکستن تمام خطوط قرمزهای مبارزات رهایی بخش ملی کورد است و اینچنین ناجوانمردانە با استعمارگران کوردستان همکاری میکند و بە مبارزە حق طلبانە ملت کورد خیانت میکند.
آنچە پ ک ک دربارە تاریخ معاصر کوردستان مینویسد، با واقعیت فاصلەی بسیاری دارند
بازنویسی تاریخ 50 سال گذشتە ملت کورد یکی از وظائف ملی محسوب میشود. گوشەهای مهم این تاریخ نانوشتە ماندە و یا تحریف شدە است. بخش عظیمی از آنچە پ ک ک دربارە تاریخ معاصر کوردستان مینویسد، با واقعیت فاصلەی بسیار دارد و چە بسا در تقابل است. جوانان کورد حق دارند بدانند کە بخشی از انقلابیون این ملت همچون “محمد پنجوینی” بە چە سرنوشتی دچار شدەاند. بازنویسی تاریخ واقعی کوردستان و مبارزات رهایی بخش این ملت تحت ستم، وظیفەای ملی بە حساب میآید و باید ملت کورد این وظیفە را انجام دهد.
تاریخ واقعی چند دهە اخیر کوردستان بە ما میگوید روابط حزب کارگران کوردستان با رژیم اشغالگر و استعمارگر جمهوری اسلامی ایران، شاید در پارەایی از اوقات منافع محدود و پیش پا افتادەایی برای پ ک ک داشتە باشد اما این منافع محدود بە قیمت آسمیلە کردن، استثمار و استعمار بیشتر ملت کورد و خاموش کردن شعلەهای مبارزات رهایی بخش این ملت تحت ستم تمام شدە است. حکومت استعمارگری همچون جمهوری اسلامی در مقابل دستاوردهای ناچیز آمادە نیست با حزب کارگران کوردستان روابط استراتژیک برقرار کند. مطمئنا اگر این رژیم بە این نتیجە برسد کە دستاوردهای این روابط برای بقای استبدادش چشمگیر نیستند، این روابط را قطع میکند. آنچە کە رهبران پ ک ک غیر مستقیم و از طریق طرفداران این حزب، علوی بودن بعضی از رهبری پ ک ک را بعنوان دلایل روابط تهران و قندیل تبلیغ میکنند، ماسکی بیش نیست کە میخواهند دلایل اصلی روابط پ ک ک و جمهوری اسلامی ایران را با آن بپوشانند. دلایل اصلی روابط پ ک ک با جمهوری اسلامی در واقع خدماتی هستند کە رهبران این حزب بە ادامەی استبداد آخوندی تهران کردەاند. ضررمند اصلی این روابط تنها ملت کورد، سرزمین کوردستان و مبارزەی حق طلبانە و آزادیخواهانەی این ملت تحت ستم بودە است و بس.
ادامە دارد…
