جدایی از PKK، خیانت یا میهن پرستی؟

نظام الدین تاش: ترسویی و تغییر موضع اوجالان بعد از دستگیری، موج گسترده جدایی از گروه را رقم زد

بخش نخست

PKK یکی از سازمانهای ایدئولوژیکی است که بر پایه بنیان های مارکسیست-لنینیست در ترکیه بنا شده است. این گروه، مانند سایر گروه های ایدئولوژیک، چه در چارچوب سازمانی و چه در خارج از آن، یک سیستم افراطی دارد.

پس از تسلیم شدن اوجالان در سال ۱۹۹۹ به دولت ترکیه، دیدگاه ها و مواضع او در زندان تغییر کرد و برای نجات خود به هر دری زد تا جایی که پس از محاکمه وی بسیاری از مطبوعات دنیا فردای آن روز اوجالان را فردی ترسو خطاب کردند. در نتیجه آن بسیاری از سرکرده های PKK پس از تغییر موضع اوجالان از گروه جدا شدند. سپس PKK این رهبران را به خیانت، مزدوری و جاسوسی برای میت ترکیه متهم کرد در نتیجه بسیاری از آنها را ترور و بقیه را با فشار و تهدید ساکت کرد.

نظام الدین تاش با نام سازمانی “بوتان” یکی از مهمترین رهبران میدانی گروه بود که در سال 2004 به همراه یک تیم از کادرهای با سابقه از PKK جدا شد . آنچه در این مقاله آمده است، افشاگری های تاش بوده که بعد از جداییش از PKK، پرده از واقعیت این سازمان برداشته است.

نظام الدین تاش در سال ۱۹۶۱ در شهر موشی در منطقه وارتو متولد شد. وی در سال ۱۹۷۶، قبل از اینکه تحصیلات خود را تمام کند، به PKK پیوست. وی از سال ۱۹۸۴ تا ۲۰۰۴ سمت مهمترین فرماندهان نظامی را به عهده گرفت و در سومین کنگره گروه در سال ۱۹۸۶ به عنوان یکی از اعضای رهبری PKK انتخاب شد. وی در ششمین کنگره گروه به عضویت مدیر اجرایی PKK درآمد.

او درباره جدایی خود از PKK  اینگونه صحبت می کند:

اوجالان گفت هدف ما ساختن کردستان مستقل نیست

پس از تسلیم شدن اوجالان به دولت ترکیه، انشعاب و انشقاق های گسترده ای در صفوف PKK در سال ۲۰۰۰  شکل گرفت، اوجالان چند کتاب درباره دستگیری خود نوشت، PKK می گفت که برای ساختن یک دولت دموکراتیک مستقل می جنگد، و اعضای آن برای این هدف مبارزه می کنند. اما پس از تسلیم اوجالان، وی اعلام کرد که ترکیه کشوری دموکراتیک است و ما نباید با آن مبارزه کنیم و بجنگیم، وی تمایل داشت که برای حل مسئله کردستان در چارچوب تمامیت ارضی ترکیه، راه حل های مسالمت آمیز، سیاسی و دموکراتیک را انتخاب کند و راه حل های مسلحانه را رد کرد. پس از آن نیز ​​اوجالان بارها اظهار داشت که هدف آنها تأسیس کشور مستقلی نیست، بلکه مسئله کرد باید در چارچوب ترکیه دموکراتیک حل شود.

تاش می گوید که رهبری گروه، در اکثریت قریب به اتفاق خود، بر این اعتقاد راسخ بود که زمان مبارزه مسلحانه گذشته است. بنابراین ما گفتیم که PKK باید سیاست ها، ایدئولوژی و فلسفه خود را تغییر دهد.

ما هشتمین کنگره را برگزار کردیم و نام PKK را به کنگره آزادی و دموکراسی کردستان (کادک) تغییر دادیم

در آن زمان، ما گفتیم که بهتر است که تصمیم بگیریم که دوباره برای استقلال کوردستان بجنگیم، در غیر این صورت لازم است جنگ را متوقف کنیم و نباید کوردها، فدای این هدف شوند و گفتگو به طور کلی به این روش انجام شد و حتی خود جمیل بایک نیز این را تأیید کرد. هشتمین کنگره را برگزار کردیم و نام PKK را به کنگره آزادی و دموکراسی کردستان (کادک) تغییر دادیم و نام با اکثریت آرا شرکت کنندگان در کنگره انتخاب شد. برای رسمیت بخشیدن به تصمیمات کنگره، ما آن را برای اوجالان در زندان فرستادیم تا آنها را تأیید و امضا کند. اوجالان هیچ اعتراضی به آنها نکرد و آنها را بصورت شفاهی پذیرفت. اما بعدها هر دوره برخی از تصمیمات ما را تغییر می داد و ما مجبور بودیم این تصمیمات را مطابق آنچه اوجالان می خواست تغییر دهیم.

اوجالان سه وکیل خود را به قندیل فرستاد؛ «محمود شاکار» مرد “آرکنگون” معروف به دولت عمیق در ترکیه، «عرفان دوندار» که روابط گسترده وی با میت ترکیه اثبات شده است و «بکر کایا»، شهردار وان!

پس از آنکه، حزب عدالت و توسعه (AKP) گامهای مهم و موثری را برای دموکراتیک کردن کشور برداشت، این حرکت خشم ژنرالهای ارتش ترکیه را برانگیخت، زیرا آتش بس قدرت آنها را محدود و اثرات آنها را کاهش می داد. آنها برای حفظ نفوذ قاطع ارتش در زندگی سیاسی کشور، خواستار آن شدند که اوجالان بار دیگر PKK را به سمت جنگ علیه ارتش ترکیه برای بدتر کردن اوضاع در داخل ترکیه هدایت کند. بنابراین اوجالان سه وکیل خود را به قندیل فرستاد؛ «محمود شاکار» مرد “آرکنگون” معروف به دولت عمیق در ترکیه، «عرفان دوندار» که روابط گسترده وی با میت ترکیه اثبات شده است و «بکر کایا»، شهردار وان! آنها نامه ای از اوجالان را با خود به همراه داشتند که تأیید می کرد که آنها وکلای اوجالان هستند، بنابراین این سه به مدت سه ماه در قندیل اقامت داشتند. آنها جلساتی را با نیروها برگزار می کردند و می گفتند که به دستور اوجالان باید یک کنگره اضطراری برگزار شود که نتیجه آن تصمیم به از سرگیری جنگ است.!

مخالفت 17 تن از رهبران PKK با خواسته اوجالان و جدا شدن آنها از صفوف PKK

وکلای اوجالان معمولاً هر دو هفته یک بار به ترکیه برمی گشتند، با ژنرال های نظامی ترکیه ملاقات می کردند و دوباره به قندیل برمی گشتند. این تحرکات – رفت و آمدهای بین ترکیه و قندیل – منجر به تغییر نام دوباره گروه به PKK کما فی السابق شد و ما 17 عضو رهبری PKK با این تصمیم مخالفت کردیم و در برابر آن ایستادیم و در سال 2004 از PKK جدا شدیم. بخشی از این 17 نفر عبارت بودند از:

1ـ نظام الدین تاش “بوتان”

2ـ خلیل آتاج “ابوبکر”

3ـ خدیر یالچین “سرحات خدر”

4ـ ساری قیه “اکرم”

5ـ دورسن علی کوجوک

6ـ عثمان اوجالان “فرهاد”

7ـ فیصل دوملیجی “کانی یلماز”

8ـ رحیمه یلدرین

9ـ رحیمه یلدرن

10ـ شاپور بادوشیو “سیپان روژهلات”، یکی از کوردهای منطقه سلماس در شرق کوردستان

12ـ سالح “کمال سور”، یکی از کوردهای غرب کوردستان

13ـ حسن اتماجات “فرهان”

14ـ سلیمان قایدن “جلال شرنخی”

و …

شایان ذکر است که 8 نفر از این 17 نفر مخالف و جدا شده از گروه، توسط PKK ترور شدند و بیش از 2000 عضو با این رهبران از صفوف PKK جدا شدند.