“آنکارا در 2018 عفرین، واقع در غرب کوردستان را اشغال کرد، این حمله 320،000 کورد ساکن آن را مجبور به فرار از سرزمین خود کرد”.
حکومت ترکیه به بهانه مبارزه با PKK به موضع خصمانه خود علیه کوردها و حقوق قانونی آنها، ادامه می دهد، سازمان های بین المللی و فعالان باید از نفوذ بیشتر ترکیه در غرب کوردستان جلوگیری کنند.
پارلمان اروپا در 11 مارس 2021 خواستار خروج ترکیه از غرب کوردستان و سوریە شد و حضور نظامی آنکارا را در این بخش از کوردستان، اشغالگرانە توصیف کرد. دیده بان حقوق بشر نیز هفته ها بعد از آن، حضور ترکیه در غرب کوردستان را به همین عنوان توصیف کرد. سازمان های بین المللی حقوق بشر در گزارش خود در آن زمان، پرونده های ده ها کورد غرب کوردستان را در زندان های ترکیه ثبت کردند. دیده بان حقوق بشر از آنکارا خواست تا به تعهدات خود به عنوان اشغالگر، بر اساس کنوانسیون چهارم ژنو عمل کند. خصوصاً پس از آنکه شبەنظامیان اشغالگر سوریە وابسته به ترکیه دست کم 63 کورد را بازداشت و به ترکیه منتقل کردند. این در حالی است که این افراد با وجود نداشتن تابعیت ترکیه تحت پیگرد قانونی قرار دارند. این احتمال وجود دارد که آنها به حبس ابد محکوم شوند.
این تخلفات با اولین حمله ترکیه به غرب کوردستان آغاز شد. آنکارا در اوایل ژانویه 2018 حمله گسترده ای را به عفرین، واقع در غرب کوردستان آغاز کرد. این حمله 320،000 کورد ساکن آن را مجبور به فرار از سرزمین خود کرد. این افراد هنوز نتوانسته اند به خانه های خود بازگردند زیرا نیروهای ترکیه و شبەنظامیان اشغالگر مزدور آنکارا این شهر را در مارس 2018 اشغال کردند.
این مداخله منجر به آواره شدن بیش از نیمی از ساکنان عفرین شده است. همانطور که در گزارش کمیسیون مستقل تحقیقات بین المللی (IICI) در اواسط سپتامبر 2020 مستند شده است، این مسئله بافت جمعیتی منطقه را تغییر داده است. این گزارش همچنین تخلفات فاحش صورت گرفته علیه کوردهای غرب کوردستان، به ویژه در مناطق تحت اشغال ارتش ترکیه را نشان داد. علاوه برعفرین، شهرهای گری سپی و سری کانی در غرب کوردستان نیز از جمله مناطقی است که پس از فرار بیشتر ساکنان کورد آنها، از اواخر اکتبر 2019 توسط آنکارا و شبەنظامیان اشغالگر وابستە بە ترکیە کنترل می شود.
آشوری ها و ارمنی ها هم چنین وضعیتی دارند. رادیو عمومی ارمنستان به نقل از زارع سینانیان ، کمیساریای ارشد ارمنستان در امور مهاجرت اظهار داشت: “ترکیه شرایط غیرممکنی را برای بازگشت ارامنه به خانه های خود در گری سپی ایجاد کرده است.” طبق گزارش 2020 IICI ، “کوردها از ترس پاکسازی قومی که توسط آنکارا و شبەنظامیان اشغالگر مزدور ترکیە، علیه آنها انجام شده، از بازگشت به خانه هایشان می ترسند.”
درگیری های طولانی کوردها، آشورها و ارمنیها با ترکیه، امروز نیز ادامه دارد. درست همانطور که عفرین تقریباً سه سال پیش از کوردها خالی شد، همان سناریو در اواخر اکتبر 2019 در گری سپی و سری کانی “Serê Kaniyê”، می نامند تکرار شد و بیشتر کوردهایی که از این شهرها فرار کردند بر اثر حملات ارتش ترکیه قادر به بازگشت نیستند.
علی رغم تخلفات فاحش ترکیه و آوارگی کوردها بر اثر اقدامات ترکیه، رسانه های دولتی این کشور هنوز هم این وقایع را انکار می کنند. اگرچه کوردها در ترکیه بیش از25 درصد از کل جمعیت این کشور را تشکیل می دهند اما آنها از حقوق اساسی برخوردار نیستند و هویت آنها دائما مورد تهاجم قرار می گیرد. کوردها هنوز نمی توانند زبان مادری خود را که آنکارا رسماً با آن مقابله می کند، مطالعه و مورد تحقیق قرار دهند.
احزاب کورد در ترکیه همواره از سرکوب و هدف قرار گرفتن رهبران و به حاشیه رانده شدن خود رنج بردەاند، تا آنجا که حتی یک حزب کوردی در پارلمان ترکیه وجود ندارد. تنها یک حزب طرفدار کورد در ترکیه وجود دارد و آن حزب دموکراتیک خلقها موسوم به “HDP” است که نامش برگرفته از تلاش آن برای ایجاد برادری میان ترکها و کوردها می باشد.
همه بازداشت شدگان کورد تحت تحقیقات و بازجویی های امنیتی قرار گرفتند تا احساسات و گرایشات آنها مشخص شود و همچنین مشخص شود. به همین ترتیب، مسئولان صدها رسانه کوردی و مراکز تدریس زبان کوردی را سرکوب کردند.
ترکیه همچنان به موضع گیری افراطی خود ادامه می دهد و نه تنها مخالف تأسیس یک کشور مستقل کوردی است ـ مانند مخالفت با نتایج همه پرسی استقلال جنوب کوردستان در سال 2017 – بلکه همانند ایران و دیگر حکومتهای اشغالگر کوردستان با اعطای حقوق قانونی کوردها مخالف است. ترکیه اداره خود مدیریتی غرب کوردستان را – که کوردها با سایر بازیگران در غرب کوردستان تاسیس کرده اند – رد کرده و فعالیت های سیاسی کوردها را در داخل ترکیه محدود کرده است.
سازمان ها و بازیگران بین المللی باید از گسترش حضور و نفوذ آنکارا در غرب کوردستان جلوگیری کنند، به آوارگان در بازگشت به خانه های خود کمک کنند و ترکیه را تحت فشار قرار دهند تا اجازه دهد نهادهای بی طرف در مناطق تحت کنترل این کشور، برای نظارت بر تخلفات صورت گرفته علیه کوردها و سایر مردم در منطقه اقدام کنند.
